پهنه بندی قلمرو های هوازدگی سنگها در استان تهران و البرز با استفاده از gis

شدت و تیپ هوازدگی در نواحی مختلف متفاوت می باشد که این اختلافات ناشی از عوامل جغرافیایی از قبیل عرض جغرافیایی، زاویه تابش، ارتفاع، دوری و نزدیکی به دریا و ... می باشد که با توجه به اقلیم خود نوع هوازدگی را به وجود می آورد. برای شناسایی وضعیت هوازدگی در سطح منطقه مورد مطالعه از مدل های پلتیر استفاده گردید و از بین هفت مدل پلتیر، دو مورد(مناطق مورفوژنتیکی و شدت و تیپ هوازدگی) که به نحو مطلوبی می توانند وضعیت هوازدگی و اشکال مربوط را توصیف کنند، مورد استفاده قرار گرفت. نتایج مدل مناطق مورفوژنتیکی نشان داد که از 9 وضعیت مورفوژنتیکی موجود در مدل پلتیر، 3 وضعیت در شرایط اقلیمی منطقه اتفاق می افتد. قسمت های شمالی منطقه از نظر مناطق مورفوژنتیکی جزء مناطق ساوان و نیمه خشک محسوب می شود. که ویژگی غالب آن فعالیت آب های جاری با شدت شدید تا ضعیف و تاثیر متوسط بادهای غالب منطقه می باشد. قسمت های جنوبی منطقه مورد مطالعه بدلیل بارش ناچیز و دمای زیاد جزء منطقه خشک محسوب می شود. که بخش های زیادی از منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص داده است. ویژگی غالب منطقه خشک را می توان باد شدید، فعالیت آب جاری و حرکات توده ایی ضعیف نام برد. و همچنین نتایج رژیم هوازدگی نشان داد که از هفت رژیم هوازدگی موجود در مدل پلتیر، سه وضعیت در شرایط اقلیمی منطقه اتفاق می افتد، به طوری که در مناطق کوهستانی منطقه، هوازدگی از نوع مکانیکی ملایم رخ می دهد، در صورتی که در مناطق شمال تهران به علت دما و بارش های زیاد، بیشتر هوازدگی ها از نوع شیمیایی متوسط است. درحالی که بیشترین بخش های منطقه مورد مطالعه را هوازدگی خیلی ملایم به خود اختصاص داده است.